Dag 6: vrienden maak je door een taalbarrière
We hebben ons verslapen, maar dat is helemaal niet erg volgens de vrouw aan de balie, 5 euro voor ieder uur dat we te laat uitchecken. Geen probleem. Ik betaal haar vijf euro en ongeveer een half uur later checken we uit. Vandaag gaan we de Franse grens over! Nog 140 meter rijden om precies te zijn. Nergens op internet kunnen we de brommobiel regels vinden, dus we besluiten ons zo veel mogelijk aan de Nederlandse regels te houden, gezien deze regels het strengst zijn en we dus moeilijk de fout in kunnen.
Aan de weg staat geen bord dat we Frankrijk in zijn gereden maar al snel beseffen we dat dit zo is. We rijden door prachtige velden met bloemen! Tal steelt nog even een zonnebloem omdat het een hele mooie betekenis heeft: betrokkenheid, geluk, toewijding of adoreren, bewondering en een lang leven. De zonnebloem was al dood voor we bij onze eindbestemming aan zouden komen. We zingen en maken onderweg geintjes over Talitha’s rijkunsten terwijl zij achter het stuur zit. Dan blijkt al snel dat we de batterij van onze racewagen weer moeten opladen. We hebben geleerd van gisteren en omdat we tussen boerenlanderijen rijden zoek ik direct de dichtstbijzijnde camping op. We hadden eigenlijk veel eerder al moeten opladen, maar eigenwijs kunnen we soms zijn. Voor de camping is een hele lange bossige oprit. De weg is onverhard en vol met plassen, het is al dagen lekker weer dus hoe die plassen daar zijn gekomen is ons een raadsel, maar ze geven Tal toch een flinke uitdagen. Bij de slagboom aangekomen ziet de eigenaar ons al snel, we leggen het verhaal uit. We krijgen in ruil voor wat losgeld de code van de port en hij wijst ons een plek aan op de camping met een stopcontact.
Weer hebben we voor niks hoeven stressen. Dit mag ook echt wel even gezegd worden, Stopcontacten zoeken was grappig, maar het geeft ook stress want wat als je geen stopcontact vind en je komt stil te staan, in het buitenland. Het voelde echt constant als we een engeltje op onze schouder hadden zitten. Op de valreep een stopcontact.
Ik kon weer mijn inparkeren kunsten laten zien, maar uiteindelijk stonden we dan goed om de auto van stroom te voorzien. En daar zit je dan weer te wachten tot je door kan rijden. We hadden met de plannen van deze reis bedacht om challenges in Parijs uit te voeren, nu we dat niet in Parijs konden doen dan maar op de camping. Rij een rondje in een Frans karretje en zing een gek liedje. Dat kunnen we creatief oplossen. (bekijk de vlog voor de oplossing)
En weer verder rijden!!! Eerst weer om die onmogelijke plassen heen, maar daarna kunnen we heerlijk door rijden. Weer zingen we veel (sorry voor iedereens oren.) En dan zien we het kasteel waar we vanavond zullen verblijven ineens in de verte op duiken.
Het is groot en op het terrein staan heel veel auto’s. We kijken onze ogen uit. Het is er ongelofelijk mooi! We besluiten muziek op te zetten en zetten de tv aan. Ineens horen we een nummer dat ons verbindt en we zitten beiden met kippenvel een sigaret te roken. Als tal later op haar telefoon kijkt blijkt dat er in Parijs een bommelding is geweest en zijn we stiekem toch blij dat we Parijs niet gehaald hebben.
We maken foto’s op het terrein en gaan daarna boodschapjes doen. Vanavond is het plan uit gaan! Dus na een avondmaaltje waar je u tegen zegt, verkleden we ons en gaan we met de brommobiel op stap. Valenciennes. We parkeren de auto terwijl er twee jongens langs lopen en wat in het Frans naar ons schreeuwen. We zeggen dat we geen Frans kunnen en we raken aan de praat. Ze vragen ons mee naar België om daaruit te gaan, maar dit willen wij natuurlijk niet. Wij gaan hier uit en nergens anders, dus als ze met ons de stad in willen mag dat hier en anders hebben ze pech. Het is een grappig gesprek omdat zij geen Engels kunnen. We gebruiken https://www.deepl.com/nl/translator om te vertalen. Omstebeurt op de telefoon om in onze eigen taal een boodschap in te spreken.
Uiteindelijk rijden we hen achterna naar een club in Valenciennes. We dansen, we praten, en het is echt een gekkenhuis. Alsof al deze mensen nog nooit een Nederlander hebben gezien. Iedereen probeert met ons te praten, in allerlei verschillende talen. Engels, Frans, Duits. Rond een uurtje of 1 half 2. Het was echt een gekkenhuis, maar we hebben er heel erg van genoten. We hebben met z’n allen een snap groep gemaakt om een beetje contact te houden met onze nieuwe Franse vrienden. We vonden dit een geweldige afsluiter van een bijzondere vakantie. Al zou de vakantie natuurlijk nog niet afgelopen zijn, morgen zouden we ook weer terug moeten rijden.